Trudno wyobrazić sobie codzienną dietę bez dawki warzyw. I choć każdy zna ich walory odżywcze, to jednak nie wszyscy wiedzą, że mogą one odgrywać istotną rolę również w procesie odchudzania. Dlaczego zatem warzywa należy spożywać w każdych ilościach a owoce tylko od czasu do czasu?

Warzywa czy owoce?

Według najnowszych zaleceń dietetycznych, owoce również warto włączyć do codziennej diety, ale należy to robić ostrożnie ze względu na relatywnie wysoką zawartość cukrów. Dobrym rozwiązaniem jest postawienie na jeżyny i inne „owoce lasu”, gdyż zawierają one dużo błonnika i jednocześnie zmniejszają odczucie łaknienia. Poza tym większość z nich zawiera mnóstwo witaminy C.

A co z warzywami? Zdecydowana większość z nich składa się z błonnika i wody. Ten pierwszy składnik odżywczy jest bardzo istotny z punktu widzenia tych osób, które chcą poprawić funkcjonowanie swojego układu pokarmowego i przy okazji chudnąć. Błonnik nie jest trawiony przez ludzki organizm. Niemniej wypełnia on żołądek, zmniejszając tym samym odczucie łaknienia.

Woda vs błonnik

Zalecenia dietetyczne jasno wskazują, że stosowanie wspomnianego błonnika jest bardzo istotne, ale musi się ono wiązać z określonymi założeniami. Po pierwsze – spożycie błonnika musi wiązać się ze spożyciem dużej ilości wody. W przeciwnym razie może on zatkać jelita, prowadząc – w najgorszym przypadku – do trwałej niedrożności jelit.

Należy też pamiętać, że wchłanianie dużej ilości błonnika może negatywnie wpłynąć na pracę jelit, które są dotknięte różnymi stanami chorobowymi. Diety bogatej w błonnik nie warto stosować u osób, które cierpią na chorobę Leśniowskiego – Crohna lub też borykają się z innymi formami (najczęściej zapalnej) niedrożności jelit.

Warzywa – proste posiłki i wykwintne dania

Jak zatem „zaprząc” warzywa do codziennej diety? Najlepiej wykorzystać je w roli zdrowej przekąski. Można je spożywać w pewnych ilościach również przed głównymi posiłkami, dzięki czemu zmniejszy się nasze odczucie łaknienia. Zalecenia dietetyczne jasno wskazują, że nie można opierać się wyłącznie na warzywach.

Dlatego warto skorzystać z dobrze wszystkim znanego modelu żywieniowego, w którym hipotetyczny talerz zostaje podzielony na cztery ćwiartki. Dwie z nich składają się wyłącznie z surówek (opcjonalnie sałatek). Jedną ćwiartkę stanowić będzie ryż lub w mniejszym stopniu ziemniaki. W skład pozostałej ćwiartki wchodzić będą białka i śladowe ilości tłuszczu.